Sikora jasnoskrzydła
Poecile atricapillus[1] | |||
(Linnaeus, 1766) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
sikora jasnoskrzydła | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
Sikora jasnoskrzydła[5] (Poecile atricapillus) – gatunek małego ptaka z rodziny sikor (Paridae), zamieszkujący Amerykę Północną (Kanada, USA). Przeważnie osiadły, choć przemieszcza się z wyższych wysokości na niższe[2]. Nie jest zagrożony.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się 9 podgatunków P. atricapillus[2][6]:
- P. atricapillus turneri – środkowa i południowa Alaska i północno-zachodnia Kanada.
- P. atricapillus occidentalis – wybrzeża południowo-zachodniej Kanady i północno-zachodnie USA.
- P. atricapillus fortuitus – południowo-zachodnia Kanada i północno-zachodnie USA.
- P. atricapillus septentrionalis – zachodnia i środkowa Kanada do środkowego USA.
- P. atricapillus bartletti – Nowa Fundlandia.
- P. atricapillus atricapillus – wschodnia Kanada do środkowych i północno-wschodnich USA.
- P. atricapillus garrinus – zachodnio-środkowe USA.
- P. atricapillus nevadensis – zachodnie USA.
- P. atricapillus practicus – Appalachy.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 12,7 cm, rozpiętość skrzydeł 18–20 cm, masa ciała 11 g. Charakterystyczna czarna czapka i śliniaczek o postrzępionym dolnym brzegu; policzki białe. Boki płowe. Biało obrzeżone pokrywy skrzydłowe.
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]- Środowisko
- Liściaste oraz mieszane zadrzewienia, zarośla wierzbowe i żywopłoty.
- Rozród
- Gniazda zakłada w dziuplach (naturalnych, wykutych samodzielnie lub opuszczonych przez dzięcioły) i w skrzynkach lęgowych[7]. W zniesieniu 1–13 jaj, są one białe z drobnymi czerwonawobrązowymi kropkami lub plamkami; ich inkubacja trwa 12–13 dni[7]. Pisklęta przebywają w gnieździe przez 12–16 dni od wyklucia[7].
- Pożywienie
- Wiosną, latem i jesienią 80–90% jej diety stanowią owady, pająki i inny pokarm zwierzęcy[7]. Zimą około połowę diety stanowi pokarm roślinny (głównie nasiona i jagody), a drugą połowę pokarm zwierzęcy (owady, pająki, łój, a czasem tłuszcz i drobne kawałki mięsa z zamarzniętej padliny)[7]. Często żeruje w mieszanych stadkach jak większość sikor. Odwiedza karmniki.
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN uznaje sikorę jasnoskrzydłą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[4]. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji lęgowej na 43 miliony osobników[7]. Trend liczebności populacji oceniany jest jako wzrostowy[4][7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Poecile atricapillus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Gosler, A. & Clement, P: Black-capped Chickadee (Poecile atricapillus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ D. Lepage: Black-capped Chickadee Poecile atricapillus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-26]. (ang.).
- ↑ a b c Poecile atricapillus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paridae Vigors, 1825 – sikory – Tits, chickadees (wersja: 2017-12-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-24].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxwings and allies, tits, penduline tits. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Black-capped Chickadee Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2022-12-26]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
- David Chandler, Dominic Couzens, Euan Dunn, Jonathan Elphic, Rob Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. Warszawa: MULTICO, 2008. ISBN 978-83-7073-583-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Black-capped Chickadee. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).